او مرد بسیار زیبایی بود، ثروتی فراون داشت، فرزندان رشید در خانه اش زندگی می کردند، صاحب چندین سر زمین از بلاد شام بود و انواع گلّه از قبیل شتر و گاو و اسب و گوسفند و .... جزء اموالش بود. او فردى نیکوکار و متّقى و مهربان بود. همواره از شیطان و وسوسه های او پرهیز مى ‏کرد.
شیطان بر سپاس گزاری او  حسد برد ، شیطان می گفت؛ سپاس گزاری او به دلیل سلامتی و دارایی فراوان اوست، تا این که خداوند با گرفتن ثروت و سلامتی اش او را در بوته آزمایش قرار داد تا به شیطان و شیطان صفت ها ثابت کند که او در همه شرایط شکر گزار است.
شیطان وقتی که گوسفندان و چوپانش را به آتش کشید خود را به صورت چوپان در آورد و نزد حضرت ایوب رفت، او را در محراب عبادت مشغول نماز دید.
گفت: اى ایّوب، مى ‏دانى خدایى که او را عبادت مى‏ کنى، با شتران  و چوپانت چه کرده است؟!. ایّوب گفت: اموالم متعلّق به خدا بود که به من امانت داده بود. او از من به حفظ یا هلاک آن ها سزاوارتر است. من همواره خود و مالم را در نابودى مى دانم.
خلاصه وسوسه های شیطان و شیطان صفت ها در این شرایط بسیار سخت در او اثر نکرد و خداوند ایشان را الگویی برای همه جهانیان معرفی کرد و فرمود:
 ما او را شکیبا یافتیم چه بنده خوبى که بسیار بازگشت‏ کننده به سوى خدا بود«1»
و البته این صبر و شکیبایی و راضی بودن به مصلحت های الهی در حادثه کربلا نیز بسیار به چشم می خورد زمانی که ابن زیاد گفت: دیدى خدا با برادر و اهل بیت تو چه کار کرد؟ حضرت زینب در مقابل فرمود:
 من غیر از نیک رفتارى و زیبایی از خدا چیزى ندیدم«2»
دومین کسی که خداوند آن را به عنوان شاکر نمونه معرفی کرده است حضرت نوح علیه السلام می باشد که خداند در شان این پیامبر می فرماید:
اى فرزندان کسانى که با نوح بر کشتى سوار کردیم! او بنده شکرگزارى بود.«شما هم مانند او باشید، تا نجات یابید»«3»
بدون شک همه پیامبران بنده شکرگزار خدا بودند، ولى براى نوح، ویژگی هایى در احادیث وارد شده که او را شایسته این توصیف نموده است، از جمله این که هر زمان که لباس مى ‏پوشید، یا آب مى ‏نوشید، یا غذایى مى‏ خورد و یا نعمت دیگرى به او مى ‏رسید فورا به یاد خدا مى ‏افتاد و شکرگزارى مى‏ کرد«4»
در حدیثى از امام باقر و امام صادق علیهما السلام مى‏ خوانیم: حضرت نوح، همه روزه صبحگاهان و عصرگاهان این دعا را مى‏خواند:
خداوندا من ترا گواه مى‏ گیرم که هر نعمتى صبح و شام به من مى ‏رسد، چه دینى و چه دنیوى، چه معنوى و چه مادى، همه از سوى تو است، یگانه‏ اى و شریکى ندارى، حمد مخصوص تو است و شکر هم از آن تو، آن قدر شکرت می گویم تا از من خشنود شوى و حتى بعد از خشنودی هم شکر می گویم«5»
این ها اسوه هایی می باشند که در هر زمانی می شود در مشکلات زندگی به آن ها تکیه کرد و درس زندگی را فرا گرفت
منابع:
1:وَ خُذْ بِیَدِکَ ضِغْثاً فَاضْرِبْ بِهِ وَ لا تَحْنَثْ إِنَّا وَجَدْناهُ صابِراً نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّاب«ص آیه 44»
2:فَقَالَ ابْنُ زِیَادٍ کَیْفَ رَأَیْتِ صُنْعَ اللَّهِ بِأَخِیکِ وَ أَهْلِ بَیْتِکِ فَقَالَتْ مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلا« بحار الانوار ج 45 ص 116»
3:ذُرِّیَّةَ مَنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ إِنَّهُ کانَ عَبْداً شَکُورا « الاسراء آیه 3»
4: تفسیر نمونه ذیل آیه 3 سوره الاسراء
5:اللهم انى اشهدک ان ما اصبح او امس بى من نعمة فى دین او دنیا فمنک، وحدک لا شریک لک، لک الحمد و لک الشکر بها على حتى ترضى، و بعد الرضا«النور المبین فی قصص انبیا و المرسلین ص 69  همچنین در تفسیر مجمع البیان و تفسیر نمونه ذیل آیه 3 سوره اسراء»